Sa bawat paghihiwalay ng landas madaming nabubuong katanungan. Hindi mo maiiwasan magtanong. Madaming "what if". Madaming "bakit?". Madaming "ano?". Madalas hindi ka mabibigyan ng pagkakataon na itanong mismo sa kanya ang mga katanungan ito. Maiiwan ka na lang na nagiisip. Minsan may pagkakataon ka ngang itanong, hindi mo naman kaya. Hindi ka handa. Hindi ka handa magtanong, o hindi ka handa sa kanyang kasagutan.
Madalas din may mga bagay ka na gusto mong sabihin. Na dahil sa bugso ng emosyon nung huli nyong pag-uusap ay hindi mo nasabi. Hindi mo kasi alam kung paano sasabihin. O pinipigilan mo lang din ang sarili mong sabihin dahil magmumuka ka lang tanga.
Pero kung matagal ka ng mukang tanga, ano pa nga ba ang mawawala sayo. Anung pride pa nga ba ang kakainin mo kung araw-araw kasama ito sa diet mo. Ako madami akong katanungan. Madami akong gustong sabihin. Hindi ko alam kung maisusulat ko sila lahat ngayon dito. Hindi ko rin alam kung mabibigyan ng mga kasagutan. Pero sana, sana mabasa nya ang mga gusto kong sabihin. (dahil MINSAN nagbabasa sya ng blogelya kez).
Mas matimbang ba talaga ako? Sinasabi mo na mas matimbang ako, pero sa kanya ka umOO. Sinabi mo lang ba yun para gumaan ang pakiramdam ko? Kung totoo kayang napilitan ka lang, magagawa mo kayang ipaglaban ako? Dahil ako ang mas matimbang, dahil ititigil mo yang sinasabi mong katangahan mo?
Bakit sya, at hindi ako? Mas nakakahigit ba talaga sya? Alam kong walang problema sa akin. Dahil sa buong pagkakakilala natin, never tayong nagkaproblema. O yun ba ang dahilan kung bakit nakaya mo akong masaktan. Na lahat ay ok lang sa pagitan natin anu man ang gawin mo. Never kang na-threatened na mawala ako. Deserving lang ba talaga kaming pareho kaya nung pumili ka, sya deserving lumigaya sa piling mo at ako ay deserving na masaktan.
Mas napapasaya ka ba nya kesa sa kasiyahang naibibigay ko? Kelangan kong malaman dahil alam kong napapasaya kita. Madalas mo yang sinasabi sa akin lalo na kapag kakahiwalay pa lang natin galing sa pag-gala na magkasama.
Siguro kung masasagot ang mga katanungan na yan mas magiging madali sakin ang lahat. Kung malalaman kong mas nakakahigit lang talaga sya kesa sa akin. Bakit hindi ko ibibigay sayo kung ano yung mas nakakahigit at mas makakabuti sayo. Hindi yung tulad na gusto mong tanggapin ko na napilitan ka lang sa relasyon na yan.
Nung huli tayong nagkausap humihingi ka ng tawad. Ibinigay ko naman sa iyo agad yon. Pero kinailangan kong putulin muna ang lahat ng namamagitan sa atin dahil baka ikamatay ko kung hindi ko gagawin. Kelangan kong gawin kase hindi ko kayang magpanggap na ok lang. Sa simula naman yun na ang sinabi ko sayo. Ayoko ng pagpapanggap sa pagitan natin.
Sana naramdaman mo kung gaano kita minahal. Sinasabi mo naman sa akin noon na nararamdaman mo. Sana nadama mo ng totoo. Siguro hindi tayo magiging ganun kaclose kung hindi mo ramdam. Sabi mo acceptance lang magiging ok din ako. Natawa ako noon. Alam natin pareho ano ang tinaggap ko. Ano ang mga bagay na naaccept ko na. Tapos tuturuan mo pa ako ng acceptance? haha. Sobra lang talaga ito. Hindi ganun kadali. Oo matatanggap ko din ito. Kung kelan, hindi ko alam.
Masakit. Sobrang sakit. Kailangan kong aminin na nasasaktan ako. Kasi kung hindi, lalo lang bibigat ang pagpasan ko ng nararamdaman kong ito. Masakit kse sa araw-araw naaalala kita. Yung paggising sa umaga, txt mo una kong mababasa at sa gabi ang paalaman natin ng Goodnight. Yung tawagan natin sa isat-isa. Yung mga kanta na nagpapaalala sayo. Yung anklet na suot-suot ko na galing sayo. Iniisip ko kung mapipigtal pa ba ang anklet na yun o hindi na kasi hindi na matutupad ang wish ko nung isinuot ko iyon. Lahat yun nakakadagdag sa sakit. Ganun naman ata talaga. Yung masasayang bagay na yun ang mas nakakasakit kesa sa mismong dahilan ng lahat. Yung paghahanap sa kung ano ang nawala.
Oo bitter pa ako ngayon. Pero sana ok ka. Sana mas masaya ka sa piling nya kesa nung ako lang ang kasama mo. Para kahit papano, worth-it naman tong hirap na nararanasan ko. Pero kung hindi, tangina naman, umalis ka na dyan. Dito ka na lang.
Sabi mo kapag ok na ako sana we can start again. Sabi ko kapag ako na lang, walang kaagaw, walang kahati, walang iba. Selfish na ba ako? Hindi ko alam kung ano mangyayari bukas sa pagitan nating dalawa. Kung may babalikan pa ba tayo. Kung may tayo pa ba o ikaw at ako na lang. Pero sana tuwing maaalala mo ako, sa katauhan ni Anne Curtis (ambidyosa!), kung maririnig mo ang kantang Pangarap ko ang Ibigin Ka, tuwing magagawi ka sa Megamall, tuwing suot mo ang kwintas at makikita ang rice terraces, tuwing gagamitin ni Mama mo ang puting rosario, at kung ano pang maliliit na bagay na magpapaalala sayo ng isang Elle, sana maalala mo ganu kita kamahal, minahal at sinikap na mapasaya.
Salamat...
Salamat..
No comments:
Post a Comment