Twitter Gifts

 It's been more than 2 years since I created my twitter account. Masasabi kong nag-enjoy at nageenjoy ako sa pag-gamit ng social network na itech. Its so useful! Aside that it is a source of information (and chismis) and a good communication tool, Twitter has given me much more. 

Twitter has given me some of the precious gift life can offer, FRIENDS (and more than "Friends". Wag na magulo kse.) And this blog is not about Twitter. This post would be about the two of the many friends I've come to know thankfully to this social media.

First it my "Kuya". Kuya Real. He goes by the username @Shagamy on twitter and the author of one of the blogs I follow "Stochastic Shagamy". We came by each other kse nabasa nya yung isa sa mga sinauna kong post and he twitted about it. From there, nagfollow at follow back na. He is a smart person, that I can surely say. I think that's what attracted me to get to know him better. Well katulad ko madaldal haha and good listener too! He is someone i can share my troubles with. Yung tipong may masabihan lang ako. I can run to him.

The Second one, well he started to be my Babyboi but eventually became the Boss Fred. We came by naman ng biglang may cute na nagFollow sken on twitter. Eh since cute, super follow-back ang bading! haha. Pero at first hindi pa kami masyado nagkakausap nun. Wala kse pa masyadong somethig in common. He was young and I was, well he was younger (Age doesn't matter right?). Its was not after several months dahil sa sulsol ng Team Plastic (our other friends) na bagay daw kami ganto ganyan, that we started to constantly communicated with each other. Nagpadala talaga ako sa sulsol kse gwapo nga sa paningin ko eh. Arte ko dba! Kelangan pa ng sulsol! haha. From then on, we became good friends, close friends. We discovered things about each other that we never knew would complement each other pla. We've been through a lot. Ups and downs, highs and lows, in the air and at the sea, on the mountains and beaches, North and South...of Luzon haha. Many have come and go, but we are still here beside each other.

So to this two precious gifts twitter gave me. HAPPY BIRTHDAY!

        

So I'm wishing for the two of you. Kelangan?!

To you Kuya, Peace of Mind. With a lot of things going on with the family, work, relationship, and other things and people around you. Actually I'm not updated na nga with what's going on with you so lets catch up sometime soon huh. Very soon! And go for a vacation. Ipush mo na yan! (UPDATED: We just had our little catching up time, pero bitin on bonding aspect. So bonding soon!)

And to you Boss. Matupad sana ang mga wish mo. Madami pa dapat iaccomplish and I hope magawa mo lahat ng yun. I just want you to be happy. Alam mo naman yan. One more school year and you'll be entering na new chapter ng life mo, so I'll be happy to see and watch you transform and mature. Madami pa akong wish for you, kaso baka bawal na isulat dito at macensor ako. haha. I'll see you soon alrighty!

And for the both of you, Thank you for giving me some of the precious space in your life. And I'm happy the both of you are in mine. Mwuah!

Love lots!

200 Hours of Summer

It's OJT time for students. He needed to complete an On-The-Job Training for 200 hour. Buti na lang sa opis eh tumatanggap ng mga OJT. Pagpasa ko ng resume nya eh puno na daw ang mga OJT slots sa HR. Sinipat ang resume sandali. Buti na lang may nakitang something kaya nirefer sya sa Marketing Department. At dun sya napunta.

Buti dun sya napunta para related sa IT ang trabaho nya. Online Marketing kse ata ang tasks doon kea may kinalaman sa IT din kahit papano ang mga trabaho.  Hindi katulad ng mga napuntang OJT sa HR, kahit ano pang course mo, bongga ang trabaho mo. UTUSAN!! Yes! uutusan ka lang ng uutusan. Magbilang at maglabel ng mga equipment sa buong company, magbuhat, magasikaso sa mga applicant, uutusan sa ibang floor atbp.

Our 200 hours of being in the same company starts. Ang dating once a month na pagkikita, naging araw-araw. Ang madalang na pagkain na magkasama ay naging bawat gabi. Ang pagsama sa kanya sa pagyosi ay naging normal na gawain na. Ang normal na araw-araw na paguusap sa txt ay naging pag-uusap na personal. 

Ang 200 hours ba pagsasamahan namin ay nadagdagan pa nang pumayag syang sumama sakin sa pag-uwi ko sa birthday ni mama ko sa Naga City. May lakad kasi kaming dalawa. Plano naming sumama sa Outreach Program sa Batad, Ifugao katulad ng ginawa namin nung nakaraang taon. Eh bigla nagrequest ang mama ko na umuwi ako ng month na yun. At sya eh nakapagpaalam na din sa knila na aalis sya ng 3 na araw. Sayang ang paalam kung hindi sya tutuloy ng alis kaya kembot na kami ng Bicol.

Naging masaya naman ang pagkembot namin sa Bicol. Ang pakilala ko sa kanya sa amin eh "barkada ko sa opis". Bakit kaOpis ko nanaman din sya ah!. hahaha Nagpunta kami sa beach kasama ang 2 ko bunsong kapatid at si mama.

Nasanay ako makasama sya ng mas madalas. Apat na linggo din kasi yun. At syempre dumating yung araw na natapos din ang OJT nya. Natural din na mamimiss ko sya. Yung personal na makasama sya. Syempre ganun prin kme. Araw-araw at mayat-maya magkausap. Pero iba prin yung personal mo kasama diba. Tuwing papasok ang ng building napapatingin ako sa "Lung Center" baka andun sya nagyoyosi. Naaalala ko sya pag 6pm na dahil yun ang oras ng dinner namin. At ang 10pm na oras ng kanyang pag-uwi na magkakape muna kami, magyoyosi at saka ko say ihahatid sa lobby ng building para sa pag-uwi.

Ambilis ko masanay noh. Nasanay agad sa 200 hours.

CHANGE

"You change for two reasons. Either you learn enough that you want to or you’ve been hurt enough that you have to."

Yan ansaveh!

For the past few days, dalawang beses na ako nasabihan na nagbago na ako. Yung isa sabi sakin "ganyan naman maselan ka na...". Yung isa naman sabi "Nagbago ka na.". Hindi naman ako masyadong nagreact na yun sa sinabi nila. Hindi naman sa hindi ako sumasang-ayon, at medyo totoo naman. Wala lang ako sa mood para magexplain sa kanila. Well in the first place i don't owe them an explanation.

Gusto ko lang magsulat ng blog at medyo matagal-tagal na ang huli kong entry kaya eto. haha

Kaya sige, tignan nga natin kung bakit ako nagbago sa dalawang ito.

1. Our relationship changed.

Hindi na tayo tulad ng dati. Hindi na ako ang nadyan sa tabi mo, nyo pala kase dalawa kayo. :)

I-singular ko na lang ang pagsulat kse nahihirapan ako kapag nakaplural! Alam nyo naman na hindi ako salawahan, tatluhan lang! Charought! Sa isahan lang ako sanay! 

Wala na tayo sa kinatatayuan natin dati sa buhay ng isat-isa. Hindi na yung isang kibot, andyan ako sa tabi mo. Bakit? Diba may jowa ka (kayong dalawa). Sya dapat ang nandyan. At wag mo asahan na gagampanan ko pa yung eksenang yun. Ibinigay mo na sa iba ang korona, with matching cape at stick ni sailormoon. At wala akong balak maki-epal noh, lalo nat ipinapasa na sa kamara ang anti-epal bill. At hindi pa ako kasya sa bikini ni Anne Curtis para umeksena ng ubod ng sexy as Other Becky. Ganda pa lang ang merun ako, yung sexy nawala ko hinahanap ko pa.

2. I'm not in-love with you anymore.

Hindi na ako yung dati na in-love na in-love sayo. Na makasama ka lang masayang masaya na ako. Oo naman masaya pa rin naman ako pag nakakasama ka. Pero hindi ka na nakatayo sa pedestal ang tingin ko sayo ngayon. At dahil dyan, hindi na ako bulag bulagan. Hello! Andami mong flaws na dinedeadma ko lang noh. Anung petsa na! Super moved-on na moved-on na ako! 

3. Nakakasawa.

Eh sino ba namang hindi magsasawa. Alam mo na i do things just to make you happy. Ganun naman talaga ako eh. Well at least generally speaking sa mga taong in-love, gusto nilang mapasaya mga taong mahal nila. Eh kamusta ka naman. Ang hirap mong ipleased! Hindi makuntento, kung ano ano ang gusto! Ang hirap mo mag-appreciate! Daming reklamo. Hello! Teka muna, in the first place kanino bang effort yan, sayo ba? Pangalawa, wag ka magreklamo, ibinibigay lang sayo, sabihin mo kung ayaw mo or gusto mo. Ok lang naman edi akin na lang. Hindi yung andami mo pang sasabihin. Sino ba naman ang hindi magsasawa sa ganyan?

4. Wala na akong pasensya.

Honestly, mabilis na ako mapikon sayo. Kayang kaya na kita tiisin at deadmahin. I don't care much anymore. Hindi na tulad ng dami, kung ano problema mo, problema ko din. Oo naman tutulong ako kapag keri ko tumulong. Pero hindi tulad ng dati ako pa mag-iisip ng paraan. Advice na lang kapag may naisip ako, kung wala, bahala ka. Ikaw may gawa nyan eh, edi problemahin mo.

5. That me you were referring to died.

Puntahan mo sa Loyola. Haha

Yun yung dating ako. Wala na yun. Nakabaon na. Wag mo nanghanapin pa. Dahil yun yung ako na pinabayaan mo. Pinabayaan mong mawala at ipinagpalit sa iba. Hinayaan mong piliin na iwan ka kasi hindi na nya kaya ang sakit na idinudulot mo sa kanya. Yun yung taong naubos na, dahil matapos mo kunin ang lahat, ay nakuha mo pa ring lokohin.

Yun din yung taong tinanggihan mo. Inayawan mo. Hindi mo tinanggap.  hindi mo ipinaglaban. Eh bakit mo hahanapin, tinaggihan mo nga diba? Antanga mo eh.

Hindi na yun babalik. At wala akong balak pabalikin. Dahil kapag bumalik yun, kasama nun babalik ang mga multo ng kahapin. Hayaan na natin syang patay.

Madami pang pwede at mas personal na dahilan kung bakit ganto na ako sa inyo. Ewan ko ba naman kse kung bakit nagtataka pa kayo. Konting pag-iisip lang naman kse eh.

At tsaka masaya ako ngayon. At hindi kayo ang dahilan nun. Kaya wag na kayo epal dyan. You had your time, no 2nd chances. Bahala kayo dyan.

So kung susundin ang quote na nasa taas, what prompt my change? Pareho! I learned my lesson and I've been hurt enough.

*Mwuah! Plok Plok!*